آياد ساد را چنان مي‌خوانيم كه لاكلو، استاندال، يا بالزاك؟ آشكارا نه! يادداشت‌هاي ساد شاخص نشانگر «خارج» اند، اما اين خارج هرگز با فضاي داخلي «اتاق خواب»، كه در آن كسي مي‌فلسفد، معادل نيست. مراد از خارج درون‌نگري انديشه است كه سبب مي‌شود هيچ‌چيزي از «اتاق خواب» تفكيك نشود. اتاق خواب غار خون‌آلود سايكلوپس را نشان مي‌دهد، كه تك‌چشمش به انديشه‌اي سيري‌ناپذير تعلق دارد. ساد اگو را همزمان با ديگري فسخ مي‌كند، آن‌جا كه لذت از تخريب جدا، و تخريب با شكل ناب ميل اين همان مي‌شود. ساد ابتدا بايد در ديگري منزل گزيند: فوران يك نيروي بيگانه در داخل «خود او». او هم درون است هم بيرون.