كليله و دمنه را چند‌تن از بزرگان به نثر فارسي درآوده‌اند. نامدارترين‌شان كار ابوالمعالي نصرالله‌بن عبدالحميد (نصرالله منشي) است. اين ترجمه در نيمه‌ي نخست سده‌ي شش‌ام هجري براي بهرام‌شاه غزنوي فراهم شد كه ترجمه‌اي امين قلمداد نمي‌شود. خواندن‌اش براي فارسي‌زبانان امروز بسي دشوار مي‌نمايد و به عنوان يكي از متون فارسي در آن دوره شايسته‌ي بررسي است نه به عنوان ترجمه‌اي از كليله و دمنه. اما در برگردان پيش‌رو: 1. ويراسته‌ي منفلوطي مرجع بوده كه متني روا در سرزمين‌هاي عربي و كتاب درسي دانشگاهي در اين كشورها است، و با همكاري حسن طباره بر پايه‌ي نسخه‌ي سيلوستر دو اساسي و چاپ‌هاي مصر و بيروت فراهم آمده. 2. مقدمه‌ي علي‌بن شاه فارسي را دارد كه در ترجمه‌هاي ابوالمعالي و بخاري نيامده است. 3. من به متن پهلوي بر زويه‌ي طبيب كه به وسيله‌ي روزبه دادويه (ابن مقفع) به عربي برگردانده شده است، نه چيزي افزوده‌ام و نه چيزي از آن كاسته‌ام. 4. كوشيده‌ام كه جامه‌ي زيباي فارسي امروز را بر تن متن بپوشانم.