کليله‌ودمنه، مجموعه‌اي از حکايت‌هايي است از زبان حيوانات که اصل آن به زبانِ سانسکريت بود و برزويه‌ي طبيب در زمان انوشيروان ساساني آن را از هندوستان به ايران آورد و به زبان پهلوي ترجمه کرد. در قرن دوم هجري عبداللّه بن مقفّع آن را از پهلوي به عربي درآورد و در اوايل قرن ششم هجري ابوالمعالي نصراللّه منشي آن را از عربي به فارسي برگرداند که از همه‌ي ترجمه‌ها مشهورتر و بليغ‌تر است.