ايران در طول تاريخ چند هزار ساله، داراي فرهنگ پوششي بسيار غني است که هر مقطع تاريخ، محمل پژوهش و کاوش است؛ اما در دوارن قاجاريه است که ماهيت لباس ايراني دستخوش تغييرات مي‌شود، به طوري که شکافي عميق در شناخت هويت اجتماعي و فردي پديدار گشت که مي‌بايست «مدرنيته» را از عوامل ايجاد اين شکاف دانست. با اين تعبير در دو سوي اين شکاف، نظام پوشاک از هم گسيخته مي‌شوند: نظام سنتي و نظام مدرن پوشاک در وضعيت سنتي رنگ و طرح و اجزاي لباس معنادار بود در حالي که از دوره مدرن از پوشاک معنازاديي شد و قراردادهاي ديگر در آن تعيين‌کننده شد؛ به عبارتي فرآيند مدرنيته در نظام پوشش، کارکرد لباس را تغيير داده است و توانست تا حدودي موجب معنازاديي از لباس گردد و با گذار از سنت به مدرنيته، شاهد هجوم قراردادهاي پوشش هستيم، که به سرعت بارور و فارغ مي‌شود. از اين‌رو در بررسي مد و تحولات فرهنگي پوشش ايراني، بررسي دوران گذر ايران به سنت مدرنيته، يعني عصر قاجار بسيار حائز اهميت مي‌باشد. هدف اين کتاب واکاوي و بررسي لباس ايراني است به اميد آن‌‌که بتوان مجدد الگوهاي اصيل خودمان را بازسازي و احيا نماييم، هويت و فرهنگ‌هاي ارزشي پوششمان را به ياد آوريم تا وامدار فرهنگ‌هاي ديگر نباشيم.»