«اميلي نوتومب» يکي از مهم‌ترين و پرکارترين چهره‌هاي ادبيات فرانسه، آخرين کتابش را در دوران قرنطينه‌ي اپيدمي کرونا نوشت و منتشر کرد. کتاب «کشتي‌هاي هوايي» که زني جوان آن را روايت مي‌کند و سرگذشت پسر نوجواني‌ست درحال فروپاشي عصبي. نوجواني که با ديدن آن کشتي‌هاي هوايي عظيم‌الجثه که به نظر مي‌رسد به طرفه‌العيني منفجر مي‌شوند، دچار شگفتي و حساسيتي ست که او را در سراشيبي سقوط ذهني قرار مي‌دهد. اين بن‌مايه‌ي اصلي رمان کوتاه نوتومب است. اما اين تنها بخشي از وجوه روانشناختي، فلسفي و جامعه‌شناختي اين کتاب است. شخصيت آنجل در مقام راوي داستان، با تمام گوشه‌گيري و عزلتش، ميل قدرتمندي به زندگي و بهره‌بردن از فرصت‌هايش دارد و البته که در سير حرکتي رمان، نقش موثري در زندگي «پاي» نوجوان بيمار داستان ايفا مي‌کند. رمان در پي تحليل و کشف و البته فهم چرايي اين عدم توان رويارويي «پاي» با واقعيت جهان اطرافش است. اين‌که چه طور بعضي آدم‌ها اين‌گونه در مواجهه با واقعيت دچار هراس مي‌شوند و در نقش شکست خوردگان از خويشتن و جهان فرو مي‌روند. به همين دليل مي‌توان به «کشتي‌هاي هوايي» نوتومب هم‌چون کتابي براي درمان و يا فهم بهتر مشکل نگاه کرد، همان کاري که ادبيات در معناي واقعي‌اش و در سرشت حقيقي‌اش همواره در پي آن بوده است.