اهاليِ قلعه‌ي باستانيِ "کاستِل"، يعني آقاي "کلّه‌کدو" (يک "آدم-کدو"ي موذي و خبيث!)، استاد "گوربه‌گور" (يک زامبيِ خسته!) و جناب "کُهنه‌پيچ" (يک مومياييِ هزارودويست‌ساله، از نوادگانِ فراعنه‌ي مصر!)، به‌رسمِ هر سال براي شرکت در مراسم آماده مي‌شوند. سرگرميِ اين "مُرده‌هاي نَمُردني" -که برعکسِ ظاهرِ ترسناک‌شان، از حسّ طنز خوبي هم برخوردار هستند- در شب "هالووين"، ترساندنِ مردمي است که براي برگزاري مراسم، به قلعه‌ي "کاستِل" مي‌آيند! البته با اين‌که اهاليِ قلعه، قصدِ بدي ندارند و هدف‌شان فقط شيطنت و بازيگوشي است ولي -به‌قول معروف- آن‌ها شوخي‌شوخي مردم را مي‌ترسانند و مردم جدّي‌جدّي سکته‌هاي ناقص مي‌زنند و روانه‌ي بيمارستان‌ها مي‌شوند! اين امر، ممکن است احساساتِ نداشته‌ي قلعه‌نشينان را اندکي جريحه‌دار کند ولي چاره‌اي نيست، براي يک "ناميرا"، ترسناک بودن، از نان شب واجب‌تر است!! حال بايد ديد کدام‌يک از اهاليِ قلعه‌ي "کاستِل" مي‌تواند تعداد بيش‌تري را زَهره‌تَرک کند (آن‌ها براي بالا بُردنِ آمارِشان حتي حاضرند زَهره‌تَرک‌شدگان را از يکديگر بقاپند)