درک ما از مفهوم «بهره‌وري» ناقص است. اين برداشت ما را به سمتي مي‌برد که مشغله را معياري براي تلاش مفيد بدانيم و فهرستي طولاني از وظايف و جلسات بي‌پايان داشته باشيم. ما در آستان? فرسودگي شغلي، در انبوهي از کارها در حال غرق شدن هستيم و بايد بين فرهنگ روح‌خراش پرکاري يا کنار گذاشتن جاه‌طلبي يکي را انتخاب کنيم. اما آيا واقعا تنها اين انتخاب‌ها را داريم؟