اي كاش فرصتي دست مي‌داد و مي‌توانستيم ذهن همه آدم‌ها را بخوانيم و حرف‌هاي ناگفته‌ي آن‌ها را مي‌شنيديم.. اي كاش صداهاي از گلو بيرون نيامده را مي‌شنيديم... و باورهايمان را نسبت به اطرافيان مورد بازبيني و نقد قرار مي‌داديم... طعم شكلات و قهوه در شما تجربه مي‌شود... و من و او... و ما با زبان زندگي، زنده بودنمان را در فرياد سكوت مي‌سراييم. بايد برگرديم و دوباره روايت كنيم... روايتي نو از لحظه‌اي پيش، روايتي كهنه از آينده... همه چيز در چند ثانيه مرور مي‌شود و تجربه‌اي متولد مي‌شود كه لحظه‌اي بعد مي‌ميرد... در اين‌جا همه روايت‌گرند و همه حرفه‌اي، غيرحرفه‌اي مي‌نويسند و مي‌خندند...