فكر و ذكرش ميهن بود و هر آرمان بزرگي كه به آن پيوند خورده: شرف، سنت، خانواده. مي‌گفت بايد فردفرد آدم‌ها و منافع شخصي ناچيزشان را فداي اين‌ها كنند. بعد كه در سنگر با همين فردفرد آدم‌ها دمخور شد، گهگاه با نظرشان همسو شد. كار به جايي رسيد كه يكي دو بار از خودش پرسيد نكند رنج اين‌ها مهم‌تر از آرماني باشد كه برايش رنج مي‌كشند.