کتاب فوايد گياهخواري اثر صادق هدايت در سال 1306 منتشرشده است. اين اثر درباره‌ي دلايل و برهان‌هاي گياه‌خواري است که نويسنده در طول آن ديدگاه‌هاي علمي، اخلاقي، تاريخي، ادبي و اقتصادي مربوط به اين موضوع را بررسي مي‌کند. در ابتدا کتاب مقدمه‌ي جامع و کاملي به قلم خود «صادق هدايت» وجود دارد که در آن نويسنده درباره‌ي علت گياه‌خواري صحبت مي‌کند: «چيزي که اهميت دارد بايد دانست روي زمين ما که پر از محصولات طبيعي است با احتياجات خودمان سنجيده و مابين خوراک‌هاي رنگ‌به‌رنگ ببينيم کدام يکي از نقطه‌ي نظر تغذيه طبيعي‌تر، اخلاقي‌تر و سالم‌تر و بالاخره بر ساير خوراکي‌ها برتري دارد.» تاريخ انتشار کتاب تقريباً مربوط به صدسال پيش است اما انديشه‌ها و دغدغه‌هاي «صادق هدايت» نه کهنه‌شده‌اند و نه غير استفاده. اين نويسنده‌‌ي بزرگ و برجسته در اين کتاب توضيح مي‌دهد برخلاف باور همه، انسان همه‌چيزخوار نيست. او بر اين باور است وقتي انسان سبک زندگي سالم و گياه‌خواري را انتخاب مي‌کند به‌سوي آرامش بيشتر قدم برمي‌دارد زيرا در سرشت انسان احساس تنفر، اکراه از کشتار و درد ساير جانوران وجود دارد و با گياه‌خواري اين حس تقويت مي‌شود. «هدايت» در اين کتاب از بزرگاني همچون «ابوعلي سينا»، «ناصرخسرو»، «شيخ نجم الدين رازي»، «شيخ عطار»، «مولوي»، «نيوتون» و «پاسکال» نام مي‌برد که آن‌ها نيز در زندگي‌شان از خوردن گوشت پرهيز مي‌کرده‌اند. نويسنده معتقد است پرهيز از گوشت‌خواري يکي از بزرگ‌ترين عوامل پرهيزکاري بشر است. «صادق هدايت» هنگام تأليف اين اثر بيست‌وپنج سال سن داشت و با تکيه‌بر فلسفه، طبيعت و مشاهدات عملي خوراک سالم و طبيعي انسان را نباتات معرفي کرد.