آيا فمينيسم جنبشي آزادي‌بخش است يا ايدئولوژي‌اي که بنا به طبيعتش برحسب سازوکارهاي قدرت عمل مي‌کند و به‌وقت لزوم بر چهره حقيقت هم خاک مي‌پاشد؟ چرا فمينيسم، به‌رغم شهرت و چيرگي‌اش، به تعريف مشخصي تن نمي‌دهد و در هاله مفاهيم کلي و همه‌پسندي چون برابري و حقوق زنان پيچيده شده است؟ و سرانجام فمينيسم براي زنان چه به ارمغان آورده و چگونه نهادهاي اساسي جامعه، از قبيل خانواده و دانشگاه، را متأثر ساخته است؟ کتاب حاضر مي‌کوشد تصويري دستکاري‌نشده از فمينيسم عرضه کند. مقالات کتاب، که با نامه اقتصادداني به دخترش آغاز مي‌شوند و همگي متعلق به دو سه سال اخيرند، کندوکاوهاي جدي و روزآمدي هستند در کارنامه يکصدساله فمينيسم.