موبایلش باز هم خاموش بود. اما من هی براش پیامک فرستادم و وقتی امیدم رو از دست دادم براش نوشتم: «خداحافظ. پیامهای دیگه رو میریزم تو سطل زباله دلم.» بنشین. بنشینی من بهتر و بیشتر احساس قصهگویی رو دارم که داره قصهای تعریف میکنه. ممنون. معلومه که قصهام رو دوست داری و میخوای بدونی چرا موبایلش رو خاموش کرده بود، اما هنوز تا رسیدن به این قسمت قصه باید صبر کنی. خندهم میگیره. انگار شدهام شهرزاد قصهگو و برای زنده ماندن قصه رو هیجانانگیزتر میکنم، هی هیجانانگیزتر!
