نكتورن دو ديز مينور كه دو دهه قبل منتشر گرديده، به‌طور قطع گنجي است بازيافته، با رازي سر به مهر و خاطره‌انگيز كه دست نشوته اصلي آن، دست خط خود شوپن است. اين قطعه ابتدا در پاييز سال 1894 در كنسرتي كه به يادبود شوپن در سيلاتسواوولا برگزار شد، اجرا گرديد و پس از آن در ورشو توسط بالاكيروف پيانيست و آهنگساز روسي نواخته شد. شوپن اين نكتورن را همراه نامه‌اي براي خواهرش لوئيز كه در ورشو اقامت داشت فرستاده بود، و گمان مي‌رفته كه احتمالا در جريان غارت قصر زامايسكي در ورشو به سال 1863 از بين رفته بوده باشد، ولي خوشبختانه نجات يافته و منتشر گرديد. گرچه اين داستان رومانتيك به نظر مي‌رسد ولي صحت و سقم آن اهميت چنداني ندارد، چرا كه اين قطعه اثريست متوسط، اما پرسشي كه در اينجا مطرح مي‌شود اينست كه آيا نكتورن همانست كه تاورزيك براي شاگردش رافائل جوزفي گفته بود كه متعلق به بهترين دوران استاد است؟ يا اينكه منظور وي نكتورن در مي مينور بوده است؟