فلسفه‌ي زندگي در ساده‌ترين حالت، چهارچوبي است متشکل از متافيزيک (يعني شرح چگونگي کارکرد جهان) و اخلاق (به معناي مجموعه قواعدي قابل تعميم بر تعامل با ديگران). درنتيجه پرسش اصلي اين نيست که آيا فلسفه‌ي زندگي داريد يا خير، بلکه سؤال اين‌جاست که اگر اين فلسفه مورد بررسي دقيق قرار گيرد، همچنان به کار مي‌آيد يا خير؟ يک چنين فلسفه‌ي زندگي را مي‌توان فلسفه‌ي خوب ناميد؟