قصد من این است که به وصف دربار ایران در نیمه دوم قرن هفدهم بپردازم و در عصر ما این در باری است که از دیر باز شهرتی به سزا داشته است، چه هنگامی که در عهد باستان، ایران جهانی را زیر سلطه خود داشت و چه در روزگاری که زیر یوغ اعراب، سلجوقیان و تاتارها گردن خم کرده بود. با وجود این ایران امروز یعنی در دوره فرمانروائی صفویه نیز به همان درجه اهمیت دارد و به همان مقدار شکوفان و آشتی خواه است که در گذشته بود، قدرتی است مقهور نشده که هراس در دل شرقیان افکنده و همه جهانیان را به اعجاب وا داشته است. من شرح مشاهدات خود را به قطعات متعدد تقسیم کرده ام و همواره از فصول طولانی پرهیز داشته ام و این نه تنها به علت آنست که یادداشت‌هائی که ضمن سفر تهیه می شود خود به خود کوتاه است بلکه از آن رو نیز هست که بدین ترتیب می توان موضوع را برای خواننده به نحوی مفهوم تقسیم کرد.
