وقتي به گلدان‌هاي مشابه يوناني سياه و قرمز نگاه مي‌کردم، شروع به فهم تمايزها کردم. با مطالعه بيشتر، اين شانس را به دست آوردم که راز آن‌ها را بفهمم. براي مثال، طراحي روي يک گلدان، به‌جاي سربازان، اسب‌ها يا خدايان، دو زن با ژستي حيرت‌انگيز و مدرن را به نمايش گذاشته بود. همان‌طور که آن‌ها به موسيقي چنگ گوش مي‌دادند يکي از آن‌ها پشت ديگري ايستاده بود و چانه‌اش را بر شانه ديگري تکيه داده بود؛ دقيقا همان‌گونه که دخترانم گاهي کنار هم مي‌ايستند. وقتي اين ژست را در آثار باستاني ديدم باعث شد که دوران باستان ديگر از من دور نباشد. وقتي واقعا ايستادم و نگاه کردم، دنيا به نظرم خيلي جالب‌تر آمد.