گامبن در این کتاب میکوشد متنهای پولس رسول را از تاریخ رسمی کلیسا جدا کند، و آنها را ”متنهای بنیادین سنت میسحایی“ میداند. به باور آگامبن، نامههای پولس نه به بنیانگذاری یک دین نو بلکه به الغای «مسیحایی» شریعت یهود مربوطاند. برنامهی اصلی آگامبن در سمینارهایی که بعدها در قالب این کتاب چکیده شدند، تفسیر ده کلمهی نخست نامهی پولس به رومیان بود، چرا که او بر این باور بود که با شرح دقیق همین ده کلمه میتواند «چکیدهی» دقیقی از از مفاهیم مسیحایی مورد نظر پولس ارائه دهدردپای کاوش فلسفی آگامبن در مسئلهٔ مسیحا باوری به تفکرات مهم والتر بنیامین میرسد. آگامبن بر آن است که فلسفهی تاریخ بنیامین تکرار و بازیابی مفهوم پولسی «زمان باقیمانده» است.مردم نه همه است و نه بخش، نه اکثریت و نه اقلیت. بلکه مردم همان چیزی است که هرگز نمیتواند با خودش مقارن شود، نه به منزلهی همه و نه به منزلهی بخش، آن چیزی است که تا بینهایت در هر تقسیم باقی میماند یا مقاومت میکند، و هرگز به ما اجازه نمیدهد تا به اکثریت یا اقلیتی فروکاسته شویم.[از متن کتاب]
