گامبن در اين كتاب مي‌كوشد متن‌هاي پولس رسول را از تاريخ رسمي كليسا جدا كند، و آن‌ها را ”متن‌هاي بنيادين سنت ميسحايي“ مي‌داند. به باور آگامبن، نامه‌هاي پولس نه به بنيانگذاري يك دين نو بلكه به الغاي «مسيحايي» شريعت يهود مربوط‌اند. برنامه‌ي اصلي آگامبن در سمينارهايي كه بعدها در قالب اين كتاب چكيده شدند، تفسير ده كلمه‌ي نخست نامه‌ي پولس به روميان بود، چرا كه او بر اين باور بود كه با شرح دقيق همين ده كلمه مي‌تواند «چكيده‌ي» دقيقي از از مفاهيم مسيحايي مورد نظر پولس ارائه دهد ردپاي كاوش فلسفي آگامبن در مسئلهٔ مسيحا باوري به تفكرات مهم والتر بنيامين مي‌رسد. آگامبن بر آن است كه فلسفه‌ي تاريخ بنيامين تكرار و بازيابي مفهوم پولسي «زمان باقيمانده» است. مردم نه همه است و نه بخش، نه اكثريت و نه اقليت. بلكه مردم همان چيزي است كه هرگز نمي‌تواند با خودش مقارن شود، نه به منزله‌ي همه و نه به منزله‌ي بخش، آن چيزي است كه تا بي‌نهايت در هر تقسيم باقي مي‌ماند يا مقاومت مي‌كند، و هرگز به ما اجازه نمي‌دهد تا به اكثريت يا اقليتي فروكاسته شويم. [از متن كتاب]