روشن‌تر از خاموشي‌، چراغي نديدم‌، و سخني‌، به از بي‌سخني‌، نشنيدم ساكن سراي سكوت شدم‌، و صدره صابري در پوشيدم . مرغي گشتم؛ چشم او از يگانگي‌، پر او از هميشگي‌‌، در هواي چگونگي‌‌، مي‌پريدم . كاسه‌اي بياشاميدم كه هرگز‌، تا ابد‌، از تشنگي او سيراب نشدم.