غذا تنها چيزي نبود كه احمد از آن لذت مي‌برد. افكار شادي‌بخشي سر تاسش را پر مي‌كردند كه لذتشان كمتر از خوردن غذا نبود. اين‌كه آن دختر، همسايه‌شان بود و خانه‌اش مشرف به خانه آن‌ها. پس ديدار محتمل بود و رويارويي با آن دو چشم قريب‌الوقوع و تاثيرگذاري محتمل و تاثيرپذيري حتمي. كسي چه مي‌دانست بعد از آن چه پيش مي‌آمد؟