ادي در انتظار يك زندگي طبيعي است، اما شيوه زندگي مادرش «همه يا هيچ» است. يك‌روز جشن و غذاي فراوان و روز ديگر قابلمه‌هاي خالي و تنهايي براي ادي. «همه يا هيچ» هرگز به زندگي طبيعي نمي‌رسد، ولي ادي اميدش را براي رسيدن به آرزويش از دست نمي‌دهد.