مدت بيست و پنج سال جايي را اشغال کرده که شايسته‌اش نبوده. خب، حالا رفتنش را نگاه کن: خودش را يک نيمچه خدا فرض نمي‌کند؟… آنتون چخوف (1904 – 1860) يکي از بزرگ‌ترين داستان کوتاه‌نويسان دنياست که عمده آثارش در ايران منتشر شده است. او نمايشنامه‌هايي هم دارد که آميزه‌اي از تراژدي و کمدي است و در ايران چند بار ترجمه شده و بارها به روي صحنه رفته‌اند. اين نويسنده روس حدود چهارصد داستان کوتاه و شش نمايش‌نامه بلند نوشت. شهرت چخوف به‌عنوان نمايشنامه‌نويس به خاطر نمايشنامه‌هاى مرغ دريايي، دايي وانيا، سه خواهر و باغ آلبالوست. بيش از هفتاد فيلم براساس نمايشنامه‌ها و داستان‌هاى وى ساخته شده ‌است. شخصيت‌هاي اصلى نمايشنامه‌هاى او را بورژواهاى معمولى، ملاکان کوته‌فکر و آريستوکرات‌هاى کوچک تشکيل مي‌دهند. آنها نمايانگر اميدهاى بربادرفته، فرصت‌هاى سوخته، تعلل و دل سپردن به قضا و قدر هستند. طنز تلخ مستتر در نمايشنامه‌هاي او از چنين مضاميني تشکيل شده و طي دهه‌هاي متمادي که از نگارش و اولين اجراي اين نمايشنامه‌ها مي‌گذرد، همچنان روزآمد و قابل تعميم به موقعيت انسان امروز مي‌نمايند. پرويز شهدي که پيشتر نيز آثاري را از نويسندگان روس – به ويژه رمان‌هايي از داستايفسکي – به فارسي برگردانده،‌ ترجمه‌اي تازه از نمايشنامه‌هاي آنتوان چخوف به دست داده است.