در اين کتاب پردامنه، يکي از معتبرترين مورخينِ فرهنگيِ روزگارِ ما به پرسش عمده‌اي درباره‌ي تجربه‌ي انساني مي‌پردازد و تلاش دارد تا آن را به شيوه‌ي «علمي» فهم کند. بروس مازليش در اين کتاب دستاوردها، ناکامي‌ها و امکانات علوم انساني را در نظر مي‌گيرد، عرصه‌اي که او تعريف گسترده‌اي از آن به دست مي‌دهد تا شامل علوم اجتماعي، ادبيات، روان‌شناسي، و مطالعات هرمنوتيکي باشد. مازليش بر اساس آثار مورخين و فيلسوفانِ پيشين ترکيبِ نو و بديع و پرباري از سرشت و معناي علوم انساني عرضه مي‌کند. نويسنده با آغاز از گذشته‌ي دوردستِ انسان، ضمن گذر از "عصر اکتشاف" به زمان حاضر، آن دانشي را به بحث مي‌گذارد که علوم انساني داعيه‌دارِ آن است. او آرمان‌هاي اثبات‌گراييِ الگو گرفته از علوم طبيعي را در کنار گرايش‌هاي تعبيريِ ناگزير، به‌دقت وارسي مي‌کند. مازليش در جريانِ تحليل روشِ علمي و جامعه‌ي علمي، نقش‌هايي را که اين‌ها در علوم انساني مي‌توانند يا بايستي ايفا کنند مي‌کاود. رويکرد بروس مازليش آشکارا ميان‌رشته‌اي است و بحث را به موضوعاتي از جامعه‌ي مدني گرفته تا جهاني‌شدن و برهم‌کُنشِ انسان‌ها و ماشين‌ها مي‌کشاند تا به مبحث فکربرانگيزِ «آگاهي تاريخي» راه برد.