مروري بر کتاب «داستان هفت نفري که به دار آويخته شدند» قص? اول کتاب «داستان هفت نفري که به دار آويخته شدند»، که عنوان کتاب نيز از آن گرفته شده، رماني کوتاه دربار? مرگ و قرار گرفتن در آستان? مرگ است. آندري‌يف در «داستان هفت نفري که به دار آويخته شدند» موقعيت و حالات و حسيات چند زنداني محکوم به اعدام را کمي پيش از به دار آويخته شدن‌شان مي‌نويسد. از اين زندانيان، پنج نفر، دو زن و سه مرد، تروريست‌هايي هستند که به‌جرم اقدام به ترور يک مقام سياسي به اعدام محکوم شده‌اند و دو نفر ديگر، يکي راهزني آدمکش است و ديگري کارگري است که ارباب خود را کشته است. اکنون که هم? اين‌ها در «داستان هفت نفري که به دار آويخته شدند» قرار است به يک شکل بميرند و مرگشان نزديک است آندري‌يف به درون تک‌تک آن‌ها مي‌رود تا حال روحي‌شان را در جوار لحظ? موحش مرگ با طناب دار روايت کند. اما آيا مرگ واقعاً براي شخصيت‌هاي «داستان هفت نفري که به دار آويخته شدند» موحش است؟ آن‌ها در آخرين روزها و ساعات زندگي‌شان به چه باور و احساسي از مرگ مي‌رسند و چطور به استقبال مرگ و پاي چوب? دار مي‌روند؟ پاسخ اين سؤال را با خواندن کتاب «داستان هفت نفري که به دار آويخته شدند» خواهيد يافت.