ديويد كريستين در كتاب داستان خاستگاه راهي را كه عالم به گفته حافظ از سرحد عدم تا به اقليم وجود پيموده با نگاهي دقيق و گذرا بررسي مي‌كند و در پايان ضمن برشمردن لغزش‌ها و رويكردهاي نارساي كنوني بشر مي‌كوشد تا راه رهايي و ببرون‌رفت از فاجعه جهاني آنتروپوستين يا دوره گذاري را كه در آن هستيم نشان دهد. وي مي‌گويد اگر بتوانيم اين دوره گذرا را طي كنيم و به جهاني پايدار برسيم با نگاهي به گذشته خواهيم ديد كه انسان‌ها توانسته‌اند به شكل نويني از پيچيدگي دست يابند كه مي‌توان آن را انقلاب انساني ناميد.