«داستان جاويد» روايت زندگي واقعي يك پسرك از آيين كهن زرتشتي است كه در دهه اول قرن و اوج فساد قاجار به وقوع مي‌پيوندد. مصيبت و مظلمه‌اي كه بر يك انسان با ايمان وارد گرديد، بافت اصلي روايت را تشكيل مي‌دهد. انعكاس‌هاي روحي او، و نيروي ايمان او به سنت‌هاي ديرينه نياكانش نيز در روايت حفظ گرديده است.