جاذبه‌ي خيالپروريها به‌خصوص از آن ناشي مي‌شود که مي‌توان روسو را در اين اثر به حالت طبيعي بازيافت. بي گمان، او هنوز از توهماتش کاملا رها نشده است، اما اکنون مي‌تواند با وارستگي و چشم‌پوشي از آن‌ها سخن گويد و چهره‌اي تازه و پاک به حيث تصويري نهايي از خود ارائه دهد. در خيال‌پروري‌ها، روسو را با فراست و ساده‌دلي و صداقت باز مي‌يابيم که هيجانات و مشاجرات قلمي آن را نياشفته است. روح انسان زماني از خوشبختي واقعي برخوردار مي‌گردد که از گذشته بگسلد، نسبت به آينده بي‌اعتنا شود، و فقط به حال بپردازد. روسو، براي تجسم بخشيدن به اين حالت روحي که آن را يگانه راه موثر براي نيل به سکون و آرامش مي‌داند، لحني بسيار دلنشين برمي‌گزيند و سادگي و آراستگي را با صادقانه‌ترين و انتقال‌پذيرترين هيجانات دروني درمي‌آميزد.