خنده، پژوهشي فلسفي درباره مفهوم امر خنده‌آور است که برگسون آن را در 1900 تأليف کرد. اين اثر متشکل از سه مقاله است که برگسون آن را ابتدا در روو دو پاري چاپ کرد و پس از آن به صورت کتابي مستقل انتشار داد. او در اين اثر کوشيد تا با تجربه و تحليل مسايلي که موجب خنده مي‌شود پي ببرد که اين مسايل چرا و چگونه ما را مي‌خنداند. از نظر برگسون خنده کارکردي اجتماعي دارد. ما به اشخاص يا به کارهايي که مي‌کنند مي‌خنديم و نه به اشياء براي درک خنده، بايد آن را در محيط طبيعي‌اش يعني جامعه قرار دهيم و به خصوص بايد فايده آن را که جنبه اجتماعي دارد مشخص کنيم چون خنده بايد پاسخگوي پاره‌اي از مقتضيات زندگي باشد. برگسون مي‌كوشد تا معني خنده را توضيح دهد و بگويد كه چه چيزي در كنه امر خنده‌آور نهفته است.