موضوع اصلی در کتاب خطای دکارت ارتباط بین هیجان و استدلال است. من براساس مطالعات بیماران مغزی که دچار اختلال تصمیمگیری و اختلال هیجانی بودند، فرضیه علامتگذار بدنی را پیشنهاد کردم، که براساس آن هیجان در حلقه پردازش استدلال و عقلانیت قرار گرفته، و برخلاف باور اکثر مردم، به جای این که آنها را مختل کند، به این پردازشها کمک میکند. امروزه دیگر این ایده باعث تعجب نمیشود، گرچه در زمانیکه من این فرضیه را ارائه دادم، گاهگاهی باعث وحشت بعضیها میشد، و شک و تردید بسیاری را بر میانگیخت. به طور کلی در مقایسه با زمان عرضه این ایده مورد قبول بیشتری قرار گرفته، و در مواردی تغییر شکل اساسی پیدا کرده است.
