اين شماره از شعر زمان ما اختصاص دارد به خسرو گلسرخي، شاعر، نقاد، مبارز، پرفورمر و نويسنده‌اي که با ايثار خويش در برابر نظام سلطه، ايده‌اي نو را به تاريخ ادبيات فارسي افزود: خلق فيگوري از نويسندگي که نه‌تنها از زندگيِ فردي و اجتماعي وي منفک نبود، بلکه به‌طرز غريبيْ شخصيت و نمود اجتماعيِ نويسنده و نوشته‌هاي نويسنده را معنادارتر مي‌کرد: فيگورِ شاعر مبارز. فيگوري که در شعرش ترجمان دقيقي از زندگي و زيست اجتماعي‌اش بوده است، به ساده‌ترين روشي که بتوان نمادها و معنا را انتقال داد و (همان موقع) در زندگي مبارزاتي و اجتماعي‌اش هم تناظري يک‌به‌يک است از رمانتيک‌وار‌گي و تهور و صراحتِ درونِ شعرش. بي‌شک چنين جايگاه و موقعيتي در شعر فارسي با گلسرخي تعريف پيدا مي‌کند.