بيست سال اقدامات نظامي امپراتور موريکيوس با دستاوردهايي هر چند غير قابل انکار در سال 602 نتايج خود را بروز داد. قبلاً از جنگ داخلي در ايران با موفقيت بهره برداري شده و طرح در پيش گرفته ژوستن دوم در مسير مطلوب روم پيش رفته بود موريکيوس از نيمه دوم دوره اش که ديگر ميتوانست آزادانه قوايش را در اروپا متمرکز کند آوارها را مرعوب و فرونشاندن اسلاوهاي مستقر شده در شبه جزيره بالکان را آغاز کرده بود در ايتاليا نيز با استفاده حداکثري از منابع موجود توانست لمباردها را به در? مرکزي پو و کوهستان هايي که اخيراً بر آنها مسلط شده بودند، بازگرداند. با اين همه اقتدار روم بدون انجام مستمر عمليات نظامي بزرگ مقياس قابل ابقا نبود. دستاوردهاي مقطعي چندان به چشم نمي آمد و هزينه هاي بسياري داشت؛ و نتيجه آن که ناخشنودي از حکومت موريکيوس روندي فزآينده به خود مي گرفت