جنوب از شمال

-می‌دونی مثل چی هستی؟با کمی تعجب نگاهش کردم، دست دراز کرد موهایم را از روی گونه‌ام کنار زد. به سبکی یک نسیم.-مثل شمالی!چشمانش تمام صورتم را کاوید.-سبز و خنک و آروم.دستش را روی گونه‌ام گذاشت. دلم پایین ریخت. زمزمه کردم: -تو هم جنوبی.گوشه‌ی لبش کمی بالا رفت.-یه‌کم برای این جنوب تشنه و خاک‌ گرفته صبر می‌کنی؟دوباره همان درد قدیمی توی چشمانش نشست...-فقط یه ابر از شمال می‌تونه این جنوب رو نجات بده.نفسم را لرزان بیرون دادم. هیچ جمله‌ی دوستت دارم و عاشقت هستم هم نمی‌توانست چنین حسی را در من ایجاد کند.زمزمه کردم: -شمال که به جنوب نمی‌رسه.-اگه عشق باشه، شمال هم به جنوب می‌رسه.-اگه عشقی باشه!