در پيچيدگي انبوه جهان ما، يافتن راهي سربراه به رهايي دشوار است، ولي شايد راهي باشد که به رهايي کمک کند. اين کتاب مي‌کوشد وجهي از اين راه را نشان دهد: راه رهايي از خطاي فهم رايج از نسبت تمدن و فرهنگ، با مشخصه فرادستي فرهنگ نسبت به تمدن، که کژي آن موجب کاستي بوده است. نيمه نخست کتاب بحثي است نظري در باره فرهنگ، چيستي و چرايي آن، و نقشي که تمدن و پيشرفت مادي بر آن مي‌گذارد. نگاه من نشان مي‌دهد که فرهنگ نه اصالتي دارد و نه شکوهي. به سادگي زيردست تمدن مي‌نشيند و تابع و خدمتگزار آن است. نيمه دوم، همين موضوع را در زمينه ايرانِ پس از انقلاب و جنگ و تحولات فرهنگي آن بررسي مي‌کند.