گرچه حقيقت اين نيست،‌ اما ظاهر يه مرده رو پيدا مي‌كنم. خودت كه درك مي‌كني راه خيلي دوره. نمي‌تونم اين جسم رو با خودم ببرم. خيلي سنگينه. گيرم عين پوست كهنه اين ميشه كه دورش انداخته باشن؛ پوست كهنه كه غصه نداره. ها؟ خيلي بامزه ميشه، نه؟ من هم به ستاره‌ها نگاه مي‌كنم. همه شون به صورت چاه‌هايي در ميان با قرقره‌هاي زنگ‌زده. همه ستاره‌ها بهم آب ميدن بخورم... خيلي بامزه ميشه نه؟ تو صاحب هزار كرور زنگوله ميشي و من صاحب هزار كرور فواره...