دنياهايي كه افراد در آن زندگي مي‌كنند كاملا با هم متفاوتند، حتي اگر در يك خانه با هم در مدت طولاني زندگي كرده باشند. ما دنيا را از دريچه روان پدر و مادرمان مي‌نگريم. وقتي كوچك بوديم و توان تحليل نداشتيم، در جستجوي واقيت و شناخت از دنيا مي‌بايست حرفه‌هاي پدر و مادرمان را واقعيت عالم و مسير زندگي را بر مبناي آن ادامه مي‌داديم. اگر به ما گفته بودند تو بي‌عرضه‌اي، مطمئنا تا بدين‌جا اگر به زندگي‌مان نگاه كنيم، رگه‌هاي اين بي‌عرضگي را ميبينيم. حال فرق نمي‌كند كه به خاطر رفع اين بي‌عرضگي عمري را گذاشته‌ايم و شديدا با خستگي دست و پا زده‌ايم كه اينگونه نباشيم، با اين كه در همين بي‌عرضگي با بي‌هويتي در حال گذران زندگي هستيم.