تعمق و تحليل با اين استدلال آغاز مي‌کند که صرفاً يک نوع خاصِ تحليل مناسب همه? نمايشنامه‌‌ها نيست، همان‌طورکه يک الگوي واحد تفسيري به‌کار همه‌ي هنرمند‌ان يا گروه مشارکت‌کننده نمي‌آيد. نويسنده اين کتاب در مقدمه اش مي گويد: چندين و چند کتاب تحليل متن در بازار وجود دارد که اکثرشان به‌طرز آزاردهنده‌اي شبيه هم‌ا‌ند و از رويکرد و اصطلاح‌شناسي واحدي حمايت مي‌کنند ـ معمولاً هم مشتق از اصول ارسطو، فريتاگ، و استانيسلاوسکي‌اند. بسياري از نويسندگان با ابتدايي‌ترين عناصر شروع مي‌کنند: تئاتر چيست؟ متن نمايشنامه چيست؟ من اين نوع بحث‌ها را به کتاب‌هاي مقدماتي تئاتر واگذار مي‌کنم. در اينجا مخاطبان من آن‌دسته از دانشجويان و دست‌اندرکاران تئاتر هستند که با مفاهيم پايه آشنا و آماده‌ي خلق تئاترند، و همين آنها را ملزم مي‌کند تفاسير شخصي خود را در قالب فرايندي مشارکتي و در حال تحول بيان کنند. اين کتاب با ارائه‌ي شيوه‌هاي متنوعي که مي‌توان از طريق آن‌ها متن را واکاوي و تفسير کرد و با لحاظ کردن واکنش‌هاي ذهني و عيني به متن پيش مي‌رود.»