آن هم حال و هوايي كه از نظر خودش زيبا بود و مزه شيريني داشت. حال و هوايي كه فقط خودش مي‌دانست چگونه و چه احواليست؟ در آن لحظه با وجود چنين احوالي دلش مي‌خواست بدون هيچ توقعي وارد اتاقش شود، سازش را بردارد و زيباترين نواها را از آن بيرون دهد و ترنم را هم در حس و حالش شريك كرده و به او بفهماند كه چگونه حسي در مورد او دارد.