امويان براي توجيه اعمالشان نيازي به فتواي شرعي نداشتند. اما عباسيان به توجيه شرعي نياز داشتند تا روا بدارد که هرکدام از مخالفانشان را که خواستند به قتل برسانند. و از همين رو، وظايف ديني‌اي را براي تحکيم سلطه‌شان به وجود آوردند که از جمله آنها شغل حِسبَه و مُحتسِب بود.