کتاب بوف کور، رماني نوشته‌ي صادق هدايت است که اولين بار در سال 1935 وارد بازار نشر شد. اين رمان جاودان که به شکلي گسترده به عنوان شاهکار هدايت در نظر گرفته مي‌شود، مهم ترين اثري است که در طول قرن گذشته، از ادبيات ايران به ادبيات جهان صادر شده است. بوف کور در ظاهر، خود را داستاني درباره‌ي عشقي محکوم به شکست معرفي مي‌کند اما با ورق‌زدن هر صفحه از اين کتاب ماندگار، حقايق، شکلي گنگ و گيج‌ کننده به خود مي‌گيرند و مخاطب خيلي زود درمي‌يابد که بوف کور، چيزي بسيار بيشتر از فقط يک داستان عاشقانه است. با وجود اين که رمان بوف کور با آثار نويسندگاني همچون کافکا، ريلکه و آلن پو مقايسه شده، اين اثر را به راحتي نمي‌توان در دسته‌اي مشخص طبقه‌بندي کرد. بوف کور، داستاني به ياد ماندني و وهم آلود است درباره‌ي فقدان و سقوط در پرتگاه جنون. اين اثر عجيب و کم نظير از هدايت، سرشار از نمادگرايي‌هايي تأثيرگذار و تصاوير سوررئاليستي دلهره‌آور است و به داستان مردي جوان مي‌پردازد که به خاطر از دست دادن معشوقه‌ي اسرارآميز خود، در دنياي کابوس وار نااميدي غرق مي‌شود. همزمان با شوريدگي و ديوانگي تدريجي راوي، مخاطب در طوفان سهمگين نگرش تاريک هدايت نسبت به زندگي و هستي بشر اسير مي‌شود.