کتاب بوف کور، رمانی نوشته‌ی صادق هدایت است که اولین بار در سال 1935 وارد بازار نشر شد. این رمان جاودان که به شکلی گسترده به عنوان شاهکار هدایت در نظر گرفته می‌شود، مهم ترین اثری است که در طول قرن گذشته، از ادبیات ایران به ادبیات جهان صادر شده است. بوف کور در ظاهر، خود را داستانی درباره‌ی عشقی محکوم به شکست معرفی می‌کند اما با ورق‌زدن هر صفحه از این کتاب ماندگار، حقایق، شکلی گنگ و گیج کننده به خود می‌گیرند و مخاطب خیلی زود درمی‌یابد که بوف کور، چیزی بسیار بیشتر از فقط یک داستان عاشقانه است. با وجود این که رمان بوف کور با آثار نویسندگانی همچون کافکا، ریلکه و آلن پو مقایسه شده، این اثر را به راحتی نمی‌توان در دسته‌ای مشخص طبقه‌بندی کرد. بوف کور، داستانی به یاد ماندنی و وهم آلود است درباره‌ی فقدان و سقوط در پرتگاه جنون. این اثر عجیب و کم نظیر از هدایت، سرشار از نمادگرایی‌هایی تأثیرگذار و تصاویر سوررئالیستی دلهره‌آور است و به داستان مردی جوان می‌پردازد که به خاطر از دست دادن معشوقه‌ی اسرارآمیز خود، در دنیای کابوس وار ناامیدی غرق می‌شود. همزمان با شوریدگی و دیوانگی تدریجی راوی، مخاطب در طوفان سهمگین نگرش تاریک هدایت نسبت به زندگی و هستی بشر اسیر می‌شود.
