«فضولي نمي‌كرد. حداقل نه به اندازه آن‌ها، همسايه‌هايش، كه كار و زندگي‌شان شده بود سر درآوردن از كارهاي واقعي گوسفند او. بي‌ادبانه‌تر از اين كار ديگر نبود. گفتن اين كه «گوسفند شما مصنوعي است، قربان؟» زير پا نهادن آداب اجتماعي بود و كاري به مراتب ناپسنديده‌تر از پرس و جو از اين كه آيا دندان‌ها، مو يا فلان اندام دروني يك شهروند مال خودش است يا مصنوعي.»