باب سالو در اين كتاب بحث‌هاي ارزشمندي پيرامون يادگيري ارائه كرده است. او مي‌گويد: «سعي ما بر اين نيست كه به دانش‌آموزان يادگيري بدهيم بلكه مي‌كوشيم فضاهايي در كلاس ايجاد كنيم كه انگيزه‌ي ذاتي دانش‌آموزان جلب شود و اين كار احتمال شركت فعالانه‌ي دانش‌آموزان را در يادگيري افزايش مي‌دهد.» او در اين كتاب مي‌كوشد عملا روان‌شناسي كنترل دروني را جايگزين روان‌شناسي كنترل بيروني قرار دهد. اين كار با ايجاد عشق به يادگيري در دانش‌آموزان، به آن‌ها روحيه‌ي تازه‌اي مي‌بخشد و به ضرورت ايجاد فضايي شاد پي مي‌برند. تاكيد باب سالو مدام بر دعوت به خود ارزيابي است و پيشنهاد مي‌كند از دانش‌آموزان سوالاتي بپرسيد كه موجب تسهيل در امر خود ارزيابي شود و تا جايي كه ممكن است آن‌ها را نصيحت نكنيد، بلكه سوالاتي بپرسيد كه سطح انگيزه‌ي آن‌ها را مشخص كند و به چالش بكشدشان تا به نقش و مسئوليت‌هاي خود واقف شوند.