لئون تولستوي، رمان آناكارنيناي خود را با اين جمله شروع مي‌كند: خانواده‌هاي خوشبخت به هم شبيه هستند، ولي برعكس، خانواده‌هاي بدبخت به هيچ‌كس شباهت ندارند جز به خودشان. اين لابد قياس درگيري من تنهاست امسال زمستان در آپارتمان خيابان تكش، با خانواده‌هاي دوست‌ دوران دبيرستانم دكتر شاپور ايرانفر، بيولوژيست مفلوك در درخونگاه، و علي آريان، نابرادري خودم...