ساسانیان سرزمینخود را ایرانشهر می نامیدندکه می توان آن را سرزمین ایرانیان ترجمه کرد. بین سده های سوم و هفتم میلادی معنی ایرانی بودن به سبب فعل و انفعالات تاریخی و اجتماعی تغییرات مهمی کرد. در اوایل دوره ساسانی منظور از ایرانی یک زرتشتی ایرانی زبان بود اما در قرن ششم میلادی ایرانی بودن به معنی داشتن فرهنگ ایرانی آداب و رسوم ایرانی بود مانند جشن گرفتن نوروز و مهرگان پوشیدن و خوردن و نوشیدن مانند ایرانیان که این امر تحقق یافت.
