خنده بلند و شادي کردم... شادتر از هر زمان ديگري سالهاي زيادي از سربالايي مملو از خاک و سنگلاخ رد شده بوديم، عرق ريزان و خسته و حالا در سرپاييني اين زندگي دقيقا به رنگ گلهاي کاغذي بنفش رنگ بوديم. صورتم را با دستهايش گرفت محکم و پراطمينان. انگار آن دوازده سال هيچ‌وقت وجود نداشت.