آمبروس بيرس جنگ را در دايره‌المعارف شيطان اين‌گونه توصيف مي‌کند:"محصول فرعي ترفندهاي صلح آميز..."و اضافه مي‌کند:"خاک صلح را با دانه‌هاي جنگ تا به اعماق باور کرده‌اند." او هيچ‌چيز ديگر را همچون جنگ نشناخته و با گوشت و پوست خود لمس نکرده بود.پنج سال حضور او در بزرگ‌ترين جنگ امريکا به اثر داستان‌هايي از سربازان وي بينشي عميق و اعتباري بيشتر از نوشته‌هاي ديگرش بخشيده است. بيرس در تک‌تک داستان‌هاي خود دشمن پيشگي سرنوشت بدخواهي هدفمند رويدادها بيهودگي و پوچي افتخار بي‌ثمري اميد ترس حاکم بر شجاعت اندوه و عشق و برادري شکست فلسفه گمراه‌کنندگي آرمان‌هاي انساني تحريف نام نيک و بي‌رحمي اطاعت کوکورانه را(همه به عنوان قوانين ذاتي و ابعاد زيانبار دنياي جنگ)با احساس کامل بيان مي‌کند. زبان شيواي بيرس توصيف‌هاي درخشان او از صحنه کارزار و تحليل روان‌شناسانه وي از قهرمان داستان خويش در باز آفريني صحنه هولناک جنگ و همذات‌پنداري پنين ويژگي‌هاي منحصر به فردي برخورددار هستند اما شايد اوج هنر‌نمايي و توانمندي روان‌شناسنه‌اش را بتوان دستيابي به لايه‌هاي پنهان ذهن انسان در رويدادي بر پل اول کريک يکي از گمشدگان و چيکامائوگا يافت. اينجا و آنجا در زير باران سربازي مرده که لباسش به گل آغشته شده و صورتش را با پتويي پوشانده بودند و يا لکه‌هاي زرد و گل رس مانند بر آن ديده مي‌شوند.تاثير نا‌اميد‌کننده بر چهره‌هاي نااميد ديگر حاضر در صحنه مي‌افزود و احساس نگراني عمومي را به همراه نوعي احساس افسردگي خاص تشديد مي‌کرد اين بقاياي در هم شکسته بسيار نفرت‌انگيز بودند و به هيچ‌وجه قهرمانانه به نظر نمي‌رسيدند در هيچ‌کس اثري از احساس وطن‌پرستانه به چشم نمي‌خورد کشته شده بر ميدان افتخار آري اما ميدان افتخار بسيار خيس و نمناک بود اين فرق مي‌کرد...