پژوهش حاضر به بررسي امكان استخراج يك نظام اخلاقي در مثنوي مولوي پرداخته و بر اساس اين فرضيه كه وجود آن، با توجه به ديد خاص نظام عرفاني به انسان، هم امكان‌پذير و هم ضروري است، ابتدا مباني انسان‌شناسي آن را مورد بررسي قرار داده است.