خلق به زهد و رياضت و علم ظاهر که مولانا داشت فريفته بودند و به خدمت و دعاي او تبرک جسته او را پيشواي دين و ستون شريعت احمدي مي‌خواندند، ناگهان پرده برافتاد و همه کس را معلوم شد که آن صاحب منبر و زاهد کشور، رندي لاابالي و مستي پيمانه به دست و عاشقي کف‌زنان و پاي‌کوبان است و دستار دانشمندانه و رداي فراخ‌آستين که نشان ظاهريان و بستگان حدود است به روي عاريت و جولانگاه او بيرون از عالم حد و نشيمن وي نه اين کنج محنت‌آباد است.