کارل ريموند پوپر، مي‌کوشيد از هرگونه رد و ابطالي خود را دور نگهدارد؛ تجربه‌هايش او را به فرمولي براي تبيين جهان به طور کلي رساند، که پس از پنجاه سال هنوز هيچ اثر جدي فلسفي يا علمي منتشر نمي‌شود که نام پوپر در نمايه آن با ارجاع‌هاي متعدد نيايد؛ و آن فرمول چنين است: اين جهان، جهاني نيست که حقايق در آن به تأييد رسند، بلکه جهاني است که خطاها در آن مردود مي‌شوند. اما جهان وجود دارد، حقيقت نيز وجود دارد؛ تنها ديگر درباره جهان و حقيقت، يقيني وجود ندارد؛ و اين واقع گرايي (رئاليسم) انتقادي است.