بحث اصلي هايدگر در رساله حاضر ارائه تفسيري از تمثيل غار افلاطون است. هدف او از اين تفسير شرح آموزه حقيقت افلاطون است. هايدگر معتقد است. تمثيل غار افلاطون تغيير و چرخشي را در ذات حقيقت نشان مي‌دهد كه از زمان افلاطون بر تفكر مغرب زمين مستولي بوده است. از ديد هايدگر حقيقت يا به عبارتي آثيا نزد يونانيان در واقع نزد يونانيان در واقع نزد متفكران سرآغازين پيش از سقراط از جمله پارميندس، به معناي پوشيدگي و ربودن چيزي از پوشيدگي است. معنايي اصيل كه از ميان رفته و سرانجام به سوبژكتيويته و اومانيسم منتهي شده است. همين رويداد موجب فراموشي هستي و استيلاي تفكر موجودبين شده است.