حكمت گاهي به معناي خاص به كار مي‌رود و گاهي به معناي عام و هر دو در فرهنگ و تمدن بسيار موثرند. ايران هم داراي حكمت به معناي عام بوده است و هم داراي حكمت به معناي خاص. حكمت به معناي خاص همان فلسفه است و از ديرباز تا به امروز از خصوصيات حكمت و تمدن اسلامي اين بوده كه حيات مستمر داشته است. اين حكمت فقط در ايران بوده است و در هيچ‌يك از ديگر كشورهاي اسلامي از گذشته تا امروز حكمت اسلامي وجود نداشته است. اين كشورها اگر فلسفه دارند فلسفه را به معناي غربي آن مي‌خوانند. بنابراين حكمت به معناي خاص از بزرگ‌ترين دستاوردهاي فرهنگ و ذخيره‌هاي معنوي ماست كه در ايران حيات مستمر داشته است.