پس اراده‌ي خداي بر آفرينش آدم قرار گرفت تا فرزندان او در پست و بلند زمين ساکن شوند. خداي جثه‌ي آدم را دو ساعتي مانده به غروب جمعه ساخت. جثه که به تمامي خشک شد، خداي به درون رفت و پايه‌ها افراشت. در آخر روح را از اعلي مراتب عالم ارواح به اسفل درکات عالم اجسام فرا خواند و گنج‌هاي بزرگ با آن روان کرد. روح که از سر آدم فرو رفت، به هر کجا که رسيد آن اندام را زنده کرد. پس به فرمان خداي همه‌ي فرشتگان و جنيان آدم را تعظيم کردند جز ابليس و قليلي از ياران‌اش. اين چنين ابليس يا شيطان رجيم از درگاه خداوند رانده شد، و چندي بعد، پس از آفرينش حوا از دنده‌ي چپ آدم، ابليس هر دو را فريفت که منجر به فرو افتادن آن‌ها بر زمين شد. مدتي بعد آدم و حوا صاحب فرزنداني با نام‌هاي هابيل، لويذا، اقليما و قابيل شدند که ماجراهايي بس زياد بر آن‌ها گذشت. سرانجام آدم به روز جمعه ششم فروردين در همان ساعت که خلقت يافته بود درگذشت و به هنگام مرگ چهل هزار يا چهار هزار فرزند و نواده داشت که از سراسر عالم گرد آمدند. حوا نيز فقط سالي پس از آدم زيست.